பொதுமை

நீங்களே பாருங்கள் இந்த
எண்ணத்தின் தவிப்பை
யாரைப்போய்ச் சேர்வதென்று
திகைக்கிறது

கூடவே
தன் ஆரம்பம் முடிவு என்று
எவற்றையோ
பிடித்துவைத்துக்கொள்ளப்
பரபரக்கிறது

சுதந்திரம் வழக்கமாக விதிக்கும்
கட்டுப்பாடுகளை
மனனம் செய்துகொண்டிருக்கிறது

புதிது பழையது என்று
வேறு காண முடியாத
மெல்லொலி மேட்டில்
புல்வெளியாக
விரிந்து கொண்டிருக்கிறோமோ என்று
சந்தேகித்துக் கொள்கிறது

வானத்தின்
பலவீனப் பகுதியிலிருந்து
தனக்கு ஏதோ
அசரீரி வந்தது போலவும்
நினத்துக் கொள்கிறது

... எனவும் எனவும் நினைக்கிறது

நான் சொல்லத் துடிப்பது:
"ஏன் அலைக்கழிகிறாய்
உனது இருப்பின்
அசைவற்ற பொதுமையை
ஏன் கலைக்கப் பார்க்கிறாய்?"