மாலை -- பயில

கிடை வரிசையில்
நிழல்கள் நீண்டு நெளிந்து
தடமின்றிப் புதைந்துவிடும்

இப்போது அவை
வேறு மொழியில்
வேறு தரைகளில்
அமிழ்ந்திருக்கும்

கரையோரத் தென்னைகளுடன்
நட்பு எளிமை துறந்து
ஆறு
தன் அந்நியம் கொண்டு இருளும்
திசைநினைவு
விடுபட்டு ஒடுங்கி
எது இறுதியோ அதைத்
தொட முடியாதெனத் துக்கித்துத்
துழாவிப் போகும்
0-0

உருவினுள் மறைந்து
உருவிழந்த
மாலையைப்
பயின்றுகொண்டிருப்பேன்

மணல் பிசைந்து
மாலையின் துடிப்பைக் கணிப்பேன்

பயில --
அரவமற்ற
என் மூலைகளினுள்
உறிஞ்சப்படுவேன்