இன்று

இன்று
நீ வரவேண்டிய நாள்
எனினும்
வரமாட்டாய்

ஓடிமறைகையில் மட்டும்
புலனில்படும் சாயைகள்
இப்போதெல்லாம்
மங்கத் தொடங்கியிருக்கின்றன
அவை நிகழ்ந்த இடம்
நிரம்பும்
எளிய கேள்விகளால்

எங்கிருந்தோ
எங்கோ தொடர்புற்று
விஷயங்கள் பாய்ந்தோடும்

சரி
இம்முறை
பள்ளத்தாக்கில்
பனியின் மிச்சம் அதிகம்

இருண்டு இளைப்பாறும் மாலை
கருங்கல் படியில் சாய்ந்து
பக்கத்து மலைத்தொடரில் லயித்து
நான்

இன்னும் சிறிது பொழுதில்
இருளின் அணுக்களைத் தொற்றிக்
காட்டுச் செடிமணம்
வந்து உறைக்கும்

த்வனி எதுவுமற்ற
முரட்டுப் பிரவாகம்
திடுமெனச் சூழ்ந்து கொள்ளும்

எப்போதும் போல்
பார்வையின் ஆரம்பமுனை
இடம்பிசகும்
நானில்லாத இடத்திலிருந்து
தொடங்கிக் கொள்ளூம்

வரமாட்டாய் நீ
எனினும் இன்று நீ
வரவேண்டிய நாள்