மாலை -- போய்வருகிறேன்

ரத்தம் இருள்வது தெரிகிறது

கைகால் வீச்சு
இயக்கம் காட்டாத இயக்கத்தினுள் கரைந்து
நிற்பது ஆகவே இருக்கிறது, நடப்பது

வாய்க்கால் தாண்டி
மேட்டுப் பகுதியிலிருந்து
மெல்லிய அழைப்புக்குரல்,
சற்றே இடைநேரம்  விட்டு விட்டு,

அந்த பகுதிக்குள் புழங்கும் குரல்

நேரத்தைச்
சுருட்டிக் கொண்டிருக்கிறது நேரம்
வயிற்றில் புரண்டு பதுங்குகிறது

கவியும் இமைகளுடன்
கூடவே வானம்

பறவை ஒலிகளைப் பூசிச்
சருமம் மெத்திடுகிறது மாலை

என் மாலையைக் காட்டில் நிறுத்தி
விடைபெற்றுக்கொள்ள வேண்டும்
வீட்டுக்கு அழைத்துப்போக முடியாது
0-0

போய்வருகிறேன்

இருண்ட ரத்தம்
உன்னைச் சுழற்றித் தந்துகொண்டிருக்கும்

இமைகளுக்குள்
வானம் உன்னை வருடக் கொடுக்கும்

மாறிமாறி வருதல் ஒழிந்து
முற்றிலும் நாம் இழந்துகொள்ளும் வரை
இப்படியே நடக்கட்டும்

போய்வருகிறேன்